Yeliz Anlatıyor – Yeliz Expresses

Geçtiğimiz günlerde ülkece çok derin bir badire yaşadık. Yaralarımızı ne zaman, nasıl, ve hangi koşullarda sarıp saramayacağımız hala bir muamma… Hepimizin başı sağolsun, hepimize şifa dilerim, hepimiz için umut beslemek isterim. Yaşananları daha önce bir kez zikrettiğim gibi ne hayal gücüyle, ne empatiyle ne de başka herhangi bir mevhumla idrak etmemizin biz uzaktakiler için mümkünatı olmadığına emin gibiyim. Umarım bu sefer unutmayacağız, umarım bu sefer sahipleneceğiz, umarım bu sefer hatalarımızdan dersler çıkarıp daha aydınlık ve sağlam temelli günlere yelken açacağız. Şu anlık belli bir takım aksiyon alması gereken çevrelerin sükuneti veya cılız hareketleri bence yanlışların dik alasının yapıldığının göstergesidir.

Ben bu umutları boşuna taşımıyorum arkadaşlar çünkü hiçbir hareketi romantik bir akıma çevirmedik bu sefer, arabesk duygularda boğulmadık. Halkımız ve standart vatandaşlar olarak bizler orada olmayı, o acının duygusunu sindirdik, mantıksallaştırdık ve kendi benliğimizi bir kenara koyarak elimizden geldiğince, kumbaralarımızdan, alın terimizden, burslarımızdan, dolaplarımızdan, buzdolaplarımızdan, ahırlarımızdan, türlü türlü fedakarlıkta bulunarak rasyonel bir biçimde, bir fiil destek olmaya çalıştık, çalışıyoruz ve çalışacağız. Her harcamamızdan, tüm emeğimizden bugünler için yatırım yaptığımızı düşünürken hayali yatırım yapmış olduğumuz gerçeğini hiçe sayıp kendimize kalan ufak payımızı kendimiz gibi olan mağdur bireylerimizle paylaşıyoruz.

Acımız çok derin, edebiyat yapmayacağım. Geçtiğimiz seferlerde unuttuğumuzu düşünüyorum çünkü hep bir hikayenin arkasına sığınma durumu vardı. Bir hikaye yaratma merakı vardı, masalla çocuk uyutur gibi… Ama karnımız midemizde dolaşmaya başladığımızdan beri her türlü hikayeye karnımızın tok olduğunu idrak ettik. Bu yüzden unutmayacağız. Yeter ki, yeni senaryolar yazmasınlar… Yeter ki, aklımızı bulandırmasınlar… Açlıkla iki lokmaya tamah etmeyelim artık, bizler daha iyisine layığız. Toplumsal hafızamızı biraz daha acı ve arabeskle zehirlemeye devam eder ve bir de savunma hikayesi yazarlarsa – dün akşamki tek yürek’in bugünkü yansımaları gibi – hiçbirimiz sağlıklı düşünememeye başlayacağız. O yüzden kendinize tutunun, sevdiklerinize sarılın, çocukları güldürün. Geçici bir mutluluk anıyla silkinip mantığınıza ve sağduyunuza ihtiyacınız olduğunu unutmayın.

Aklımıza ihtiyacımız olduğu için biraz bardağı doldurmaya çalıştım, umarım sürç-ü lisan etmemişimdir. Yarası olan ve gocunan varsa da yapacak bir şey yok.